Hallo wereld!

Vrijdagmorgen 21 september 6uur ...
Oepsie, wat voel ik?? Een accidentje??
Oh oh ... mijn water is aan het breken!
Gedoucht, ontbeten en een goed uurtje later staan we in de materniteit.
Aan de monitor gelegen maar .... nog altijd geen weeënactiviteit ... We mogen kiezen: ofwel blijven en volle bak in gang laten steken of terug huiswaarts, actief blijven en afwachten tot de weeën beginnen. Het laatste wordt gekozen.
Ik doe toerkes rond de salontafel, loop van voor naar achter in huis, doe een wandelingske in de tuin en hou op het forum de nieuwsgierigen op de hoogte ;-)
Tegen de middag voel ik dan eindelijk de weeën opkomen. We beginnen met tijd opmeten. Hoewel het heel lichte weeën zijn, blijkt er toch niet veel tijd tussen te zitten.

Rond 13u30 zijn we terug in de materniteit.
Aan de monitor blijkt idd dat er (lichte) activiteit is. Alleen blijkt er nog bijna geen opening te zijn.
Ik krijg een infuus gestoken en dan gaat het opeens fout!
De hartslag van ons kleintje daalt, ik blijk in een aanhoudende wee te zitten en krijg een zuurstofmasker opgezet. De kamer staat opeens vol verplegend personeel. Ik hoor gepraat maar ikzelf zit blijkbaar ergens anders. Mijn hoofd is leeg en ik ben opvallend rustig. Blijkbaar zijn ze bezig met de voorbereidingen op een spoedkeizersnede ...
Na 10 minuten herstelt de hartslag zich en keert de rust terug. Iets later krijgen we uitleg. Waarom? Daar hebben ze geen antwoord op.
Waarschijnlijk kreeg ons ventje het opeens heel benauwd in de baarmoeder maar hij zal er niets aan overhouden. Ik word iets nauwlettender in de gaten gehouden en mag vanaf nu niets meer eten of drinken want stel dat er toch moet overgegaan worden op keizersnede ...

Het is 14u30 vrijdagnamiddag.
De tijd gaat verrassend snel. Maar dat is dan ook alles. De weeën zijn nog altijd heel draagelijk en de opening laat ook te wensen over.

20u vrijdagavond.
Er wordt gevraagd of ik geen epidurale wil. Aangezien ik het nog altijd aankan, besluit ik om te weigeren. Ik wou immers proberen om zonder te bevallen ...

22u30 vrijdagavond.
De pijn van de weeën en de vermoeidheid beginnen hun tol te eisen.
Ik vraag een update van hoever we staan en blijkt dat het zeker niet voor vannacht zal zijn.

Deze omstandigheden hadden we niet voorzien. We besluiten om toch voor een epidurale te gaan. Ik wil toch nog enigzins de bevalling zelf niet te vermoeid meemaken!

23u vrijdagavond.
De anesthesist is langsgeweest en een half uurtje later voel ik me pijnvrij.
Slapen lukt wel niet al te goed. Om de 5min. wordt mijn bloeddruk gemeten. Daartussen dommel ik even in maar ondertussen blijf ik ook luisteren naar de hartslag van mijn ventje.

8u zatermorgen
8cm opening!! Het einde komt in zicht, de weeën worden nog iets meer opgewekt en daardoor begin ik ze door de epidurale te voelen.

9u15 zaterdagmorgen.
Op een kantje na zitten we aan de 10cm!! Alles wordt in gereedheid gebracht voor de bevalling. Ik voel me bijna euforisch en samen met Dieter zingen we stilletjes: We zijn er bijna, we zijn er bijna ....

Bijna 9u30 zaterdagmorgen.
Ik word naar de bevallingskamer gereden. Omdat door de epidurale mijn benen en poep slapen (een echt heel vreemd gevoel) moet ik nog van in bed op de bevallingstafel geraken.
Mits wat hulp en zelf voelt het alsof ik bijna alles aankan, lukt het wonderwel!

Ik voel een wee opkomen en mag al beginnen meepersen. Ik doe wat ik kan en blijkbaar gaat dat goed. Het hoofdje is al zichtbaar.
De gyneacologe komt binnen. "Awel, het is vlugger dan ik had verwacht." Meent die dat nu??? Ondertussen voel ik de weeën en iedere keer mag ik 3 keer persen.
Tussendoor heb ik zelfs nog liggen lachen met iets, weet alleen niet meer met wat ...

9u43 zatermorgen!!
Linus ziet de wijde wereld!! Na een uiterst lange proloog is de bevalling in een recordtijd verlopen.
En hij is perfect!!