Prettige Proficiat ....

Aan iedereen fijne eindejaarsfeesten gewenst!!

En voor mijn grote vent en Linus zijn papa een héél gelukkige verjaardag *smakzoen*

2007 een topjaar!!

Het begon al in januari op mijn verjaardag nota bene.
Positieve test -> We zijn zwanger!!!!!!!!
Op 22 september dan bevallen van een prachtig zoontje.
Om het jaar helemaal goed af te sluiten op 12 december -> geslaagd voor mijn rij-examen!!
Nadeel daaraan verbonden is dat ik de volgende 3 jaar bob ben ....

Maareuh .......

OH YEAH BABY!!!!!!!!!!!!!!!!!!

2 maanden

Vorige week donderdag waren we 22 november.
Niets speciaals eigenlijk. Of toch een beetje?
Ja hoor, Linus was die dag al 2 maanden oud.
Het gaat zo ongeloofelijk snel allemaal. Maar anderzijds lijkt het alsof Linus er altijd al is geweest.

Morgen moeten we een kleine beproeving doorstaan. Zijn eerste inentingen ... laten we hopen dat hij er niet teveel last van heeft.
Ondertussen zullen we dan ook weten hoeveel hij weer gegroeid is en bijgekomen.

En jah, veel kunnen we niet vertellen want de dagen bestaan nog altijd uit slapen, eten, pampers vullen, beetje lachen, beetje spelen en alles vanvoor af aan weer beginnen.
Maar ik laat jullie nog enkele foto's van gisteren zien.
Die zeggen soms meer dan woorden.

Update

Jaja, we zijn er nog maar het is natuurlijk iets drukker geworden.

Hier gaat alles goed eigenlijk.
Linus mocht donderdag nog eens op controle bij Kind & Gezin en dit zijn zijn maten en gewichten:
- gewicht: 4500 gram ofte 4kg500
- lengte: 53,5cm
Hij is goedgekeurd!

Dat kleintje slaapt ondertussen al een goeie week een hele nacht door!! We gaan het niet te luid verkondigen want het zou wel eens terug kunnen omslaan natuurlijk.
Een gemiddelde nacht begint hier omstreeks 22U30 en duurt tot ongeveer 7u30/8u.
Het is dus bijna te mooi om waar te zijn ....

En ..... hij zou al eens glimlachen naar mama en papa!! Joehoe!!!

Nog 1,5 week en hij is dan al 2 maanden.
De tijd blijft duidelijk niet stilstaan!

Hallo wereld!

Vrijdagmorgen 21 september 6uur ...
Oepsie, wat voel ik?? Een accidentje??
Oh oh ... mijn water is aan het breken!
Gedoucht, ontbeten en een goed uurtje later staan we in de materniteit.
Aan de monitor gelegen maar .... nog altijd geen weeënactiviteit ... We mogen kiezen: ofwel blijven en volle bak in gang laten steken of terug huiswaarts, actief blijven en afwachten tot de weeën beginnen. Het laatste wordt gekozen.
Ik doe toerkes rond de salontafel, loop van voor naar achter in huis, doe een wandelingske in de tuin en hou op het forum de nieuwsgierigen op de hoogte ;-)
Tegen de middag voel ik dan eindelijk de weeën opkomen. We beginnen met tijd opmeten. Hoewel het heel lichte weeën zijn, blijkt er toch niet veel tijd tussen te zitten.

Rond 13u30 zijn we terug in de materniteit.
Aan de monitor blijkt idd dat er (lichte) activiteit is. Alleen blijkt er nog bijna geen opening te zijn.
Ik krijg een infuus gestoken en dan gaat het opeens fout!
De hartslag van ons kleintje daalt, ik blijk in een aanhoudende wee te zitten en krijg een zuurstofmasker opgezet. De kamer staat opeens vol verplegend personeel. Ik hoor gepraat maar ikzelf zit blijkbaar ergens anders. Mijn hoofd is leeg en ik ben opvallend rustig. Blijkbaar zijn ze bezig met de voorbereidingen op een spoedkeizersnede ...
Na 10 minuten herstelt de hartslag zich en keert de rust terug. Iets later krijgen we uitleg. Waarom? Daar hebben ze geen antwoord op.
Waarschijnlijk kreeg ons ventje het opeens heel benauwd in de baarmoeder maar hij zal er niets aan overhouden. Ik word iets nauwlettender in de gaten gehouden en mag vanaf nu niets meer eten of drinken want stel dat er toch moet overgegaan worden op keizersnede ...

Het is 14u30 vrijdagnamiddag.
De tijd gaat verrassend snel. Maar dat is dan ook alles. De weeën zijn nog altijd heel draagelijk en de opening laat ook te wensen over.

20u vrijdagavond.
Er wordt gevraagd of ik geen epidurale wil. Aangezien ik het nog altijd aankan, besluit ik om te weigeren. Ik wou immers proberen om zonder te bevallen ...

22u30 vrijdagavond.
De pijn van de weeën en de vermoeidheid beginnen hun tol te eisen.
Ik vraag een update van hoever we staan en blijkt dat het zeker niet voor vannacht zal zijn.

Deze omstandigheden hadden we niet voorzien. We besluiten om toch voor een epidurale te gaan. Ik wil toch nog enigzins de bevalling zelf niet te vermoeid meemaken!

23u vrijdagavond.
De anesthesist is langsgeweest en een half uurtje later voel ik me pijnvrij.
Slapen lukt wel niet al te goed. Om de 5min. wordt mijn bloeddruk gemeten. Daartussen dommel ik even in maar ondertussen blijf ik ook luisteren naar de hartslag van mijn ventje.

8u zatermorgen
8cm opening!! Het einde komt in zicht, de weeën worden nog iets meer opgewekt en daardoor begin ik ze door de epidurale te voelen.

9u15 zaterdagmorgen.
Op een kantje na zitten we aan de 10cm!! Alles wordt in gereedheid gebracht voor de bevalling. Ik voel me bijna euforisch en samen met Dieter zingen we stilletjes: We zijn er bijna, we zijn er bijna ....

Bijna 9u30 zaterdagmorgen.
Ik word naar de bevallingskamer gereden. Omdat door de epidurale mijn benen en poep slapen (een echt heel vreemd gevoel) moet ik nog van in bed op de bevallingstafel geraken.
Mits wat hulp en zelf voelt het alsof ik bijna alles aankan, lukt het wonderwel!

Ik voel een wee opkomen en mag al beginnen meepersen. Ik doe wat ik kan en blijkbaar gaat dat goed. Het hoofdje is al zichtbaar.
De gyneacologe komt binnen. "Awel, het is vlugger dan ik had verwacht." Meent die dat nu??? Ondertussen voel ik de weeën en iedere keer mag ik 3 keer persen.
Tussendoor heb ik zelfs nog liggen lachen met iets, weet alleen niet meer met wat ...

9u43 zatermorgen!!
Linus ziet de wijde wereld!! Na een uiterst lange proloog is de bevalling in een recordtijd verlopen.
En hij is perfect!!

Pitoutie heeft geen zin ...

De 40 weken zijn verstreken maar onze kleine pitoutie heeft het blijkbaar naar zijn zin en weigert voorlopig elke medewerking.
Wij blijven intussen afwachten want komen zal hij toch moeten!

De eindspurt ingezet - 3 2 1 start!

September is gestart. Vele vele kindjes zijn vandaag terug naar school, sommige voor de allereerste keer.
Enkele nieuwe wetten zijn sinds deze maand ook van kracht.
September betekent dus op vele vlakken een nieuwe start.

Maar de grootste start moet nog komen. De start van ons nieuwe leven, samen mét een nieuw leventje.
De 'voorbereidende werken' zijn alleszins al gestart.
Wanneer deze in de eindfase komen? Dat weet alleen onze kleine pitoutie.

Of ik al nerveus ben?
Nee eigenlijk ....
Maar als ik er zoals nu zo mee bezig ben, er bewust over nadenk ....
Ja, dan krijg ik kleine kriebelkes in mijn buik.
Maar het is een fijn gevoel, geen stressy toestanden! :-)

Tot de volgende ...

Proficiat zus!!

Gisterenavond zijn we nog eens 'uit' geweest.
Mijn zus deed mee aan de verkiezing tot Stadsambassadrice voor Stad Menen.
Natuurlijk moesten we gaan supporteren. Het was een heuse showavond met als gastheer Ignace Crombé (jaja, die van Miss Belgian Beauty).

In totaal waren er 7 kandidates. De 1 al beter dan de ander ...
En wat een proeven moesten ze afleggen!! De gebruikelijke voorstelling, een kennisvragenronde en dan 'The Mission Impossible' ... Deel 1: breng het langstgetrouwde koppel uit groot Menen naar hier. Zus heeft een koppel gevonden dat maar liefst 63 jaar (!!!) getrouwd is. Alleen waren er die nog beter deden (65 jaar getrouwd, proficiat!!).
Deel 2: breng zoveel mogelijk mensen hier samen uit groot Menen die op dezelfde dag verjaren.
Zus had er 10 die persoonlijk aanwezig waren. Een ander heeft er in de 20 bereid gevonden aanwezig te zijn ....

Dan was er ook nog een persoonlijke act (gevaarlijk!!!).
Zus heeft een liedje gebracht met een persoonlijke tekst over Menen, Lauwe en Rekkem op de muziek van 'Laat ons een bloem' met op de achtergrond een filmpje met sfeerbeelden.
Daarvoor heeft ze het meeste en langste applaus gekregen. Dik verdient!!
Anders hadden we nog 3 dansjes (bwaja, konden ermee door), eentje die ananas flambeerde (geeuw), eentje die appeltaart maakte (boring) en eentje die surfles gaf (zzzzzzzzzz......).

En dan eindelijk .... de uitslag!!
De laatste 3 werden samen afgeroepen. Daar zat zus al niet bij. Dan nr 4.
Woohoo, ze zit al zeker bij de laatste 3!!!
Dan de 2e eredame ... ook zus niet!!
Maar ..... zus wou eigenlijk niet de eerste zijn want dan moet je een jaar rondrijden met een auto met je foto op .... Wat nu??
Als de eerste eredame zou bekend gemaakt worden, weten we ook wie winnares is ....
1e eredame is ....... MIJN ZUS!!!!
En ze krijgt nog een boel schitterende prijzen ook. Een reis naar Egypte, een armband, massa's waardebonnen en noem maar op ...
En om eerlijk te zijn, eigenlijk is ze de verdiende winnares!! ;-)

Kleine pitoutie zal fier zijn op zijn doopmeter ;-)

Zondag Blogdag

Hier zijn we nog eens.
En alles is in orde! :-)
Vrijdag mochten we eindelijk nog eens naar de gyneacoloog. En die was heel tevreden dus wij ook hé.
Onze pitoutie zit al in de juiste richting met zijn hoofdje en is zelfs al een beetje ingedaald.
Dat is zo sinds vorige week donderdag (16/08) en volgens een oude wijsheid zou het dan nog ongeveer 4 weken duren. Dus ..... ;-)

Sinds gisteren staat de valies klaar .... klaar om nog gevuld te worden! Beetje bij beetje ben ik vanalles aan het klaar leggen. Laatste aankoopjes, laatste wasjes, ...
Op dit moment heb ik niet het gevoel dat het voor de eerste week zal zijn ... al kan je nooit zeker zijn natuurlijk.
Mijn gevoel gaat naar 14 september. We zullen zien wat en wanneer pitoutie beslist om te komen.

Ik ben er nog!

Neenee, ik ben mijn trouwe lezers (ahum, voor zover die er zijn ...) niet vergeten.
Daarom nog even een berichtje.

Met Ghandi is alles weer in orde! Sinds vorige week maandag is ze verlost van haar huisarrest en kan ze weer naar hartelust ravotten in de tuin.
Daarstraks had ze zelfs een afspraakje met een andere kat onder onze auto!!!

En verder gaat alles nog goed.
Mijn 4 laatste werkdagen van dit jaar gaan morgen in. Ik zal blij zijn als we vrijdagavond zijn.
Het begin van de week lukt alles nog redelijk vlot maar tegen het einde van de week zit ik er bijna door.
Onze kleine pitoutie vindt het namelijk leuk om mijn energie af te pakken ... maar het is hem gegund ;-)

Jaja, in theorie nog 34 dagen ofte net geen 5 weken meer.
Komt hij vroeger of juist op datum of laat hij op zich wachten?? Wie zal het zeggen?

De voorbereidingen zijn bijna rond. Mocht hij nu al zijn opwachting maken, zou het lukken. Alleen heb ik liever dat hij nog een beetje wacht.

Trechterkat ...

Onze kleine Ghandi heeft een oppervlakkig wondje onder haar rechteroor. Omdat ze er altijd aan krabte, genas dat niet. Daarom is mn ventje ermee naar de dierenarts geweest.
Het resultaat is dat ze terug thuiskwam met zo'n trechterding aan.
De eerste momenten vond ik echt zielig. Ze kon er amper mee stappen, liep overal tegen en vooral ... ze stapte achteruit. In de hoop waarschijnlijk er zo te kunnen uitstappen.
Ondertussen heeft ze het min of meer aanvaard en haar grootste zorg is nu dat ze niet buiten kan.

Anderzijds is weer heel aanhankelijk. De vorige maanden was dat serieus geminderd maar nu kan ze geen knuffeltjes genoeg krijgen.

We gaan ze nu dus 2 weekjes wat verwennen want zolang moet ze dat ding aan en mag ze niet buiten.

Weer een maand verder en dichter ...

Ondertussen is het weer een maand geleden dat ik hier nog iets van me liet horen.
Dat betekent automatisch ook weer een maand dichter bij de bevalling!!

Vandaag staat de teller op nog 66 dagen te gaan. Twee maanden, 9,5 week ...

Maandag zijn we nog eens bij de gynecoloog geweest.
Onze kleine pitoutie zit mooi op schema en qua gewicht en lengte bij het gemiddelde.
Perfect dus :-D
Bij momenten wordt hij ook actiever dan we eerder gewend waren.

Jaja kleine schat, nog eventjes en we kunnen je eindelijk bewonderen en vasthouden ...

Het laatste trimester

Het einde begint te naderen. Mijn laatste trimester is ingezet en vandaag heb ik in theorie nog 98 dagen voor de boeg.
Maw: half september sluipt dichter en dichter en dat gaat net iets rapper dan ik had verwacht.

We moeten ook nog enkele belangrijke zaakjes regelen ...
Allereerst: welke naam gaan we dat kleintje geven? Dat is en blijft voorlopig het grootste vraagteken.
Het geboortekaartje en de doopsuikertjes moeten ook nog gekozen worden en de geboortelijst moet ook nog 'officieel' in de winkel geraken.

Gelukkig is de living al volledig geschilderd. De wieg en commodekast mogen dan overkomen en in orde gezet worden.
De toekomstige babykamer werd vorig jaar pas geschilderd maar moet nog volledig ingericht worden. (Lees: uitgemest en babytoegankelijk ;-))

En verder? Baja dat gaat hé :-)
Begin deze week de eerste harde buiken gehad. Oorzaak: een beetje te laat vanop het werk vertrokken en moeten doorstappen om de trein te halen ...
En van donderdag op vrijdag een heel langdurige kramp in de onderbuik gehad. Voor alle zekerheid maar naar de dokter geweest.
Alles is in orde, ook nog eens naar het hartje geluisterd maar mijn lichaam is zich stilletjesaan aan het voorbereiden op de komende bevalling.
Dat wetende moet ik dus in de toekomst naar de signalen van mijn lichaam luisteren en het kalmpjes aan doen wanneer nodig.

Ahja, zolang het dat maar is en we weten waarvoor we dit allemaal doorstaan hé :-)

Hooverphonic

Vorige zaterdag zijn we nog eens (na lang) op stap geweest. Allé, het is te zeggen, we zijn naar een optreden geweest.
Van 1 van onze favo-groepen Hooverphonic.
Ze bestaan al 10 jaar en het is al ongeveer zolang dat ik hen ken, vroeger onder de naam Hoover.
Hun eerste hit, 2Wicky, vond en vind ik nog altijd een super nummer.
Maar .....
ook 10 jaar geleden zat ik samen in de klas met Geike. Ik weet nog het moment dat we samen in de Joepie zaten te lezen en er was een artikeltje dat Hoover auditie deed voor een nieuwe zangeres.
Geike deed mee, was de beste maar nog net geen 18 jaar verdikkeme ...
Er gingen enkele maanden voorbij tot opeens .... Geike niet meer aanwezig was op school.
Bleek dat de mannen haar opnieuw gevraagd hadden en aangezien het schooljaar toch bijna ten einde was, ze bijna 18 werd en ze gewoon ongeloofelijk goed kan zingen ....
Zingt ze nu al 10 jaar bij deze groep van wereldformaat.
En ik ben idd een beetje (veel) trots dat ik haar nog gekend heb en haar ook wel een beetje mee heb aangespoord om auditie te doen *dikke vette smile*

Ondertussen heb ik hen al enkele keren live aan het werk gezien en de cd's steken hier ook in het kastje.

Dus wij zaterdag richting Dranouter voor hun optreden.
Ontgoocheling 1: staanplaatsen ipv zitplaatsen .... gelukkig had ik makkelijke schoenen aan.
Ontgoocheling 2: 3 kwartier later begonnen
Ontgoocheling 3: de techniek deed het niet, plots viel alles uit en na 5 minuten konden ze toch verder doen maar met de nodige haperingen
Ontgoocheling 4: opeens was het gedaan en gingen de zaallichten aan
Wij met droge mond zijn maar direct doorgegaan zoals nog mensen.

Achteraf hoorde ik dan dat de band zelf zo ontgoocheld was in het verloop dat ze zelfs geen bisnummerke meer hebben gespeeld.
Het was echt een avond in mineur en ik denk voor Geike ook. Voor haar was het als het ware 'thuis' spelen (ze is zelf van Westouter) en er was heel wat van haar familie en vrienden aanwezig.

Hopelijk maakt hun nieuwe cd, die dit najaar uitkomt, zaterdag goed. Maar ik ben er bijna zo goed als zeker van!! :-)

Moederdag

Voor mijn toch ook al hé?? ;-)
Ik moet er toch aan gewend worden...

Al vindt mijne wederhelft nog van niet .... maar kheb hem toch naar de bakker gekregen voor verse pistoleekes :-D

Prettige Moederdag aan alles mama's en mama's-in-spé!!

Een nieuwtje

We weten het geslacht van onze kleine spruit ...
En het is een .....



manneke :-D

Bij gebrek aan iets anders ...

... ga ik het weer over onze kat hebben ;-)

Dat is waarschijnlijk de grootste slaapkat die er bestaat!

Het was vrijdag ook haar verjaardag. 1 jaar is ze ondertussen. Hiep Hiep Hiep Hoeraaaaa!!!!

Kinderopvang is okidoki pianisimoki!!

In 1 dag kunnen regelen, wat een luxe!!
Volgende week de papieren gaan invullen dan is het helemaal officieel :-)
Hopelijk verloopt de rest ook allemaal zo vlotjes want eigenlijk ... van mijn eerste helft zwangerschap mag ik eigenlijk niet klagen.
Behalve supergrote vermoeidheid, enkele keren kokhalzen en ... ja wat eigenlijk nog?? De energie die nu langzaam maar zeker terugkomt en oja, nog geen enkele kilo bij!
Ik had het nooit durven dromen :-)

Dagje verlof + verslagje doktersbezoek

Vandaag een dagje thuis. Nuja, ben al de hele voormiddag niet thuis geweest.
Ik moest dringend nog eens naar de ziekenkas en ondertussen 'Mijn Rollebollebuik agenda/boekje' gekregen!
Daarna naar de kinderopvang om eens te informeren of ze geen plaats hebben vanaf januari 2008.
Aiai, voorlopig nog niet maar aangezien het enkel de voormiddag zou zijn, zou het heel misschien toch nog lukken. Ik hoop het!! En anders neem ik eerst 3 maanden voltijds loopbaanonderbreking, want de kans was groter dat er na het krokusverlof wel een plaatsje zou zijn. Ondertussen zouden we ook al april zijn...
Daarna naar de Post. (jaja tucana, eindelijk eindelijk, hihi)
En dan naar de kapper. Mmmm, heerlijk ontspannen!!
Op de terugweg nog gestopt bij de slager, vanavond maak ik macaroni, njammie!!
En zo heb ik de rest van de dag vrij!! Woohoo!!


Eerder deze week ben ik ook nog op kleine controle geweest bij de huisarts.
Bloeddruk ok, plasje ok (enkel toch een klein spoortje van eiwit maar niet onrustwekkend), baarmoeder gemeten en ook op schema en dan EINDELIJK nog eens het hartje horen kloppen!!
Waar het de eerste keer ontzettend lang duurde eer de dokter het vond, wel nu was het bijna van de eerste keer raak. Luid en duidelijk!! :-)

Volgende vrijdag dan voor de uitgebreide echo. Verslagje volgt natuurlijk ;-)

De jacht - deel 2

Slachtoffer 2 en 3 zijn ook gesneuveld + de helft van een uiteengerafeld nest ...
Slachtoffer 2: ik wou het raam van onze slaapkamer openzetten toen ik onze kat daar zag liggen. Ik zeg: "awel awel, wat doe jij hier ipv buiten?"
Normaal loopt ze dan weg maar nu bleef madam liggen. Ik kom dichter en zie iets tussen haar 2 pootjes liggen.
Ieuw, weer een dood volgeltje ....

Slachtoffer 3 en nest heb ik gelukkig niet gezien.

Gelukkig is het daar voorlopig bij gebleven ...

Jachttroffee/slachtoffer

Gisterenavond was ons Ghandi-kat nog buiten aan het ravotten.
Zoals gewoonlijk komt ze dan af en toe eens binnen om dan weer naar buiten te gaan.
Maar nu bleef ze onder de salontafel staan draaien en druk doen. Ik roep haar maar ze is tijdelijk doof ...
Dieter kijkt wat ze doet en zegt: "jah, ze heeft een muis mee"
Ikke: "Whaa" en direct met mijn voeten onder mij "doe da weg, doe da weg!!"

Natuurlijk wil katmadam van geen wijken weten. Dieter neemt haar dan maar vast en zet ze in de gang.
Nu blijkt dat het een piepjong vogeltje is dat nog een klein beetje leeft. Ocharme!!

Mijn held zorgt ervoor dat het slachtoffer naar buiten wordt gebracht. Weinig kans op overleven en waar zijn nestje is, weten we ook al niet.

Ondertussen wil kat terug in de woonkamer. Nog even geduld.
"mow miauw" (lees: "hela mijnen troffee niet afpakken hé")

Vogeltje is weg, deur is toe en kat mag weer in de woonkamer.
Snuffel snuffel, maar natuurlijk niets meer. Gelukkig. Ghandi vindt dit niet fijn en gaat daarom maar alleen in de gang zitten ... (beetje koppig??? ;-))

Heel alleen

Dit weekend ben ik weer eventjes alleen. Het ventje is naar een 'lanparty'... Hij liever dan ik alleszins. Een bende mannen (met hier een daar een vrouw/meisje) die hele dagen voor hun pcscherm hangen en gamen. Een paar uurkes slaap per dag en vettige kost.
Als ze zich maar amuseren zeker ...

En dan .... onze verstopte wc ... Het is nu al een goeie week dat we misérie hebben. Hij loopt niet goed door en daarmee dachten we dat hij ergens verstopt zat. Onstopper ingedaan .... geen resultaat.
Vanalles geprobeerd tot zelfs gewone dreft en emmers warm water toe ... Niets behalve een heel propere wc. Voor eventjes.

Gisterenavond zijn dan de mannen van de ontstoppingsdienst langs geweest.
Onze wc werd erafgehaald en wat blijkt ... We hebben 'ergens' een septische put.
"Goh madamke, ge weet em soms nie zitten?"
"Oeie, nee" (wist ik veel dat we er zelfs 1 hadden en mijne wederhelft natuurlijk juist vertrokken)
De schoonzoon van de huisbaas opgebeld. Blijken die op verlof te zijn in Turkije. Oepsie ... maar ergens zou die put moeten zitten ja .... Waar? Mhm, ergens in de tuin.
Ondertussen blijkt dus dat die put waarschijnlijk 'barstens' vol zit. (jukkie)

*Ping* de overbuur weet het misschien. Even vragen.
Potdorie, weet hem ook niet precies zitten maar wist ons wel te zeggen dat hij waarschijnlijk in al die jaren nog nooit geledigd is geweest.
*oink*
De overbuur heeft het telefoonnummer van de huisbaas (woont nu in het rusthuis). Enkele keren geprobeerd maar neemt niet op.

Tjah, meer kunnen de ontstoppingsmannen niet doen tot we weten waar die put zit.
Gelukkig zijn het heel vriendelijke mensen en wijzen me erop dat de kosten voor de huisbaas zullen zijn aangezien wij, in nog geen jaar tijd, niet kunnen zorgen voor een volle put ...
(blijkbaar zou die zelfs moeten geledigd zijn geweest voor we in het huis kwamen, dus...)

Soit, voor de komende dagen zal het nog wel lukken. Zondag ben ik toch bijna een hele dag op Paasvisite en hopelijk weten we tegen dinsdag waar de put zit.
Dan die mannen terugbellen zodat die kan geledigd worden.

Misérie misérie!!
Gelukkig is er nog mijn kleine Ghandi-kat voor het gezelschap.
Oja, met buikbaby gaat het ook goed hoor. Door al die commotie zou ik het bijna vergeten.
Buik zet beetje bij beetje uit en ik denk dat ik, heel misschien, baby al gevoeld heb :-)

Ghandi heeft een zwaar nachtleven

Gisteren lag onze kat op het terras wat te zonnen. Opeens stond een andere kat naast haar. Ghandi bekeek die en ofwel joeg ze die andere van haar territorium of ze liep gewoon mee/achter. Echt, je had dat moeten zien ... ipv van haar rug te krommen en te blazen, achtervolgde ze gewoon die andere kat. Naar waar?? Geen idee. Ondertussen was het donker geworden en normaal komt onze kat dan gewoon naar binnen of als we roepen komt ze af. Nu niets!! Ik begon me natuurlijk een beetje ongerust te maken. Rond 22u nog eens gaan kijken en .... er passeert een kat en ons Ghandi erachteraan, zoef, weer weg. De achterdeur dan maar op een kier gelaten zodat ze toch in de wasplaats kon en wij gaan slapen. Deze morgen dan rond half 8 wakker geworden en eens gaan kijken of madam al geariveerd was. Nog altijd niet. Het koekje dat ik gisterenavond daar had geled, lag er nog steeds. Mhm, niet fijn eigenlijk. Toch maar weer even in bed gaan liggen. En dan, opeens .... hoorde ik daar iets aan de deur krabben?? Jawel hoor :-) iets na half 9 was ze daar eindelijk. Ik heb haar binnengelaten en als een bezetene stortte ze zich op haar korreltjes. Omdat we er nu nog van kunnen profiteren nog wat in bed gaan liggen en kleine kat mocht, uitzonderlijk, ook even mee. Ze nestelde haar direct aan ons voeten. Even later zijn we toch maar opgestaan. Alleen ... kleine Ghandi heeft blijkbaar een zware nacht gehad want ze ligt al 3/4 van de dag te slapen. Dat ze zalig ligt, kan je zien op de foto's. Katten hebben toch een hondenleven hé ;-)

Shop till you drop

Deze middag een halve dag verlof genomen. Het mooie weer had natuurlijk de nodige invloed.
Eerst samen met collega An gaan eten naar de chinees. Voor 9 euro kon je langs het buffet gaan voor soep, voorgerecht, hoofdgerecht en achteraf nog een koffie, thee of ijsje.
En njammie, het was lekker.

Daarna gaan shoppen want een passende broek begint dringend te worden.
H&M ... in de afdeling zwangerschapskledij niets dat past. Precies of vrouwen met een maatje meer niet zwanger worden ...
Maar ben er toch niet met lege handen buitengegaan. 1 fushia linnen tuniek die hopelijk nog een paar maanden mee kan en een lichte zwarte trui, eentje waardoor je kan zien. Dan toch nog eens gaan neuzen bij de mamakledij en een buikband gekocht en nog een truitje met prijskorting.
Daarna de C&A... Ook niet veel soeps en blijkbaar gaan de grote maten er het eerst uit.
Dan toch nog een ensemble gevonden: een broek (zit heel goed), een kleedje voor erboven (mooi) en nog iets voor erboven en een buikband. Die laatste 2 passen me niet maar hoera!!! ik heb een broek!!!

Dan nog eens langs de Veritas en van daar 2 leuke haarbanden mee. Aangezien ik er nog niet uit ben of ik mijn haar al dan niet laat bijkleuren, alvast enkele alternatieven meegebracht want het wordt anders iets te dramatisch.

Nieuw doel bereikt

Vandaag hebben we de kaap van 12 weken bereikt. In theorie zijn de "delicaatste" weken voorbij.
We mogen dus even 'oef' zeggen!

En nu maar hopen dat de vermoeidheid mindert. Volgens ervaringsdeskundigen zou nu de leuktste tijd moeten aanbreken. Het buikje dat groeit, de eerste keer de baby voelen, nog zelf je schoenen kunnen toedoen, ... en vooral: je zou energie voor 2 hebben.

Vandaag de eerste praktische aankopen gedaan. Bavetten of voor de niet-westvlaming: slabbetjes.
Het was fabrieksverkoop bij De Witte Lietaer en aangezien ik opgegroeid ben met DWL-stuff kan ik niet anders dan de traditie verder te zetten. De slabbetjes zijn eigenlijk niet echt "tjes" te noemen. Het zijn redelijk grote. Wat goed uitkomt natuurlijk want zo komt er minder op baby terecht wat maakt minder op de kleertjes en dat maakt dan weer minder was :-)

Volgende week is er dan een 2e-hands babybeurs en daar gaan we ook eens neuzen.

De volgende stap worden dan aangepaste kleren voor de mama. Voorlopig kan ik nog in mijn gewone kleren. Meestal voor de broeken met de knoop open maar dat ziet toch geen mens want ik draag er toch altijd iets boven.
Bijkomend voordeel van het groeiende buikje is dat ik mijn al aanwezige buik(je) niet meer hoef in te trekken (jeuj). Ik kan die nu lekker laten uitsteken en in de toekomst er zeker mee lopen pronken ;-)

Kleine kat wordt grote kat

Onze meisjeskat Ghandi was de vorige weken redelijk in topvorm. Staart omhoog, miauwen en brabbelen zoals een baby. Maw, behoorlijk krols dus. Vorige vrijdag mocht onze poesiemauw op daguitstap naar de dierenarts. Op de terugweg van de gyn naar huis, zijn we haar dan gaan ophalen. Nog volledig suf maar duidelijk opgelucht dat ze mee naar huis kon. Thuis hebben we er dan voor gezorgd dat ze een aantal plekjes had waar ze zonder zorgen kon liggen. Later op de avond, toen we tv aan het kijken waren, heeft papa-in-spé, ghandi bij hem genomen en haar onder het Nijntje-dekentje gelegd. Resultaat is dat ze zo de helft van de zetel inpalmde, hihi. Nu, 4 dagen later, is ze stilletjesaan weer de oude. En zoals gewoonlijk komt ze weer bij mij liggen en kan ik amper typen. (zie foto)

Miniminispruitje

Vandaag (vrijdag 23/02) ons eerste bezoek aan de gynécoloog.

Alles is tiptop in orde!!
Ik heb een inwendige echo gehad om zeker te zijn dat we iets zouden kunnen zien. (dat viel gelukkig nog mee)
En dan ... wauw ... zie je zo'n miniminibaby op dat scherm. Een hoofd, romp, armpjes, beentjes, ... een hartje dat klopt en ja, we hebben het ook even mogen horen.
De gyné heeft echt zijn tijd genomen om ons te laten kijken en zelf heeft hij dan ook wat uitleg gegeven van wat en hoe.

En ik zit ook perfect op schema. Hoewel mijn cyclus onregelmatig was, ben ik morgen toch 11 weken (gerekend van de eerste dag van mijn laatste regels).
En de vermoedelijke bevallingsdatum blijft zo 15 september.
De kleine spruit is nu al 41mm groot en de hersentjes zouden ook mooi groeien.

Amaai, toen we buitenkwamen voelde ik me echt opgelucht en weet ik nu heel zeker dat we zwanger zijn

En de papa bleef er weer heel cool bij (of is dit alleen uiterlijke schijn ...)

Op 27 april mag ik terug voor een gespecialiseerde echo en tussendoor naar de huisarts voor de routine onderzoeken zoals bloedafname's voor allerhande ...